ماه رمضان را باخیلی چیزها می شناسند ؛ زولبیا وبامیه ، ربّنای شجریان، دعای سحر ، سریالهای آبکی سیما، فشردگی کار ادارات ، تقلیل ساعت کاری کارمندان و...اما توجه به تلاوت قرآن وکتابت آن در یک روز یکی دیگر از نمادهای رمضان است برگزاری مسابقات حفظ وتلاوت قرآن باحضورقاریانی از کشورهای مختلف جهان وتوجه به ویزگی های صوری قرآن سالهاست فضای جامعه ما را پرکرده است .رمضان المبارک سال گذشته وقتی مجری برنامه سحر از شبکه اول سیما نام بیماران را می برد و از مردم می خواست که برای شفای بیماران سوره حمد بخوانند و در شب های بعدی از تلفن های تشکر آنان و خبر بهبودی بیماران سخن می گفت‘ برخی اصحاب رسانه ای بازبان انتقاد و گلایه می گفتند مگر این بنده خدا کتاب جمهوریت افلاطون را به تازگی خوانده است که گفته بود همه مردم در میدان اصلی شهر جمع شوند و یکی یکی مشکلات خود را بازگو کنند و شهریار برایشان چاره اندیشی و مشکل گشایی کند؟ درپاسخ باید گفت برای هر کسی که اندکی با دشواری های مواجهه با غول آنتن آشنا باشد‘ ابداع این گونه روش ها دراجرای برنامه‘ به معنی کلیشه گریزی و پرهیز خلاقانه مجری از حرف های تکراری است. این که بد نیست.
اما گویا خلاقیت این مجری محترم امسال به تکرار افتاده و این بار دچار افراط شده ‘ تا جایی که مجری برنامه بارها این جملات راتکرار می کند که: عزیزی جلوی در جام جم آمد و درخواست کرد که برای بیمارش دعا کنیم.
این جمله یا حقیقت دارد و واقعا" افراد دارای بیمار در کنار کار شبانه روزی پرستاری یا سرکشی به بیمارشان ‘ سری هم به جام جم می زنند آن هم درست در زمانی که آقای فرزاد جمشیدی در حال عبور از آن جاست و از او می خواهند که از برنامه سحر برای شفای بیمارشان اعلام دعا کند یا این که حقیقت ندارد و مجری برنامه برای گرمی بازار چنین ادعایی کرده است؟
در صورت اول باید دو نکته را اشاره کرد که هر دو مستقیم و غیرمستقیم به رسانه ملی مربوط می شود:
1. اگر شیوه های رفتار دینی مانند دعا و نذر در جامعه ما چنان دستخوش تغییر شده که مردم به جای مراجعه به مسجد و امامزاده ‘ به جام جم مراجعه می کنند‘ دست اندرکاران فرهنگ سازی به ویژه در حوزه فرهنگ دینی از جمله صداوسیما که در این زمینه به درستی مدعی است‘ باید تجدیدنظری اساسی داشته باشند.
2. اگر این معضل وجود دارد و واقعا" برخی از مردم به نیت شفای بیمارانشان به جام جم می روند و از مجری برنامه تلویزیونی درخواست دعا دارند‘ صداوسیما و حتی شخص مجری محترم باید روشی اصلاحی در این زمینه پیش بگیرند نه آن که با طرح مکرر این موضوع از آنتن پخش زنده‘ به این شیوه ناصواب _ اگر نگوییم انحراف از دین _ دامن بزنند.
در صورتی که احتمال دوم صحیح باشد یعنی این مجری تلویزیونی مثل بسیاری مجریان دیگر که داستانک هایی را جهت تاثیرگذاری بیشتر به مثابه خاطرات شخصی و اتفاقات واقعی بیان می کنند‘ این موضوع را مطرح کرده باشد‘ جای تذکر جدی دارد که مجری یک برنامه دینی از تریبون سحرگاهان ماه مبارک رمضان ناخواسته به ترویج نوعی رفتارهای منجر به خرافه گرایی و قدم نهادن در مسیر کژراهه مشغول است.